„Badając Lilian, przekonałem się, że nie ma najmniejszych problemów z dopasowywaniem kształtów i barw ani z rozpoznawaniem ruchu i głębi. Poważne zaburzenia ujawniały się jednak w innych dziedzinach. Nie potrafiła już rozpoznać pojedynczych liter ani cyfr (chociaż nadal nie sprawiało jej kłopotu zapisywanie całych zdań). Miała także ogólniejszą agnozję wzrokową. Kiedy pokazywałem jej ilustracje, aby się przekonać, czy rozpoznaje przedmioty, miała problemy nawet z rozpoznaniem, że to są ilustracje. Niekiedy patrzyła na zadrukowaną przestrzeń – szpaltę lub kolumnę – albo na biały margines, sądząc że to ilustracja, o którą pytam” (s. 21).
„Oko umysłu” to książka w której Oliver Sacks opisuje różne, w większości bardzo rzadko występujące, przypadki zaburzeń wzroku związane z uszkodzeniami mózgu.