„Czasem jakiś student zgłaszał się i doktor P. nie poznawał go, a dokładniej nie rozpoznawał jego twarzy. W momencie kiedy student zaczynał mówić, doktor P. identyfikował go po głosie […] doktor P. nie tylko coraz częściej nie rozpoznawał twarzy ale także widział je tam, gdzie ich wcale nie było. Na ulicach dobrotliwie poklepywał uliczne hydranty i liczniki parkingowe, biorąc je za dziecięce głowy. Bardzo uprzejmie zwracał się do rzeźbionych gałek na meblach i dziwił się, że mu nie odpowiadają” (s. 26).
Książka składa się z 24 esejów, ułożonych w cztery części, będących opisami różnych przypadków problemów neurologicznych, w tym i tych które w efekcie prowadzą do zaburzeń widzenia. Tytułowy esej „Mężczyzna który pomylił swoją żonę z kapeluszem” to opowieść o wybitnym muzyku, który śpiewał przez wiele lat w operze i był wykładowcą w Akademii Muzycznej.